Tweezaamheid
nooit gedacht dat ik je zou missen,
nu dat je weg bent
het leven is verlopen lopen
als je denkt dat je de weg kent
en ik besef dat het niet lukte
maar toch is er dat gevoel
draait allemaal om
als je weet wat ik bedoel
al dat machtelijk gevoel
en in mijn eigen huis
verdwaalde discuties die we hadden
herhalen en herhalen
eindeloos aan’t malen
ik wil je niet meer missen
dat gemis maakt me ziek
maar je valt echt niet te wissen
net als tatooage inkt liet je een blijvende indruk
mijn geest is verminkt
hersenen groeien als biefstuk
en als iets mislukt
raap jezelf bij elkaar
maar ik mis iets een stuk,
dus ik zoek ernaar
chorus
oude liefde roest, maar het kost wat tijd
er is altijd dat gemis
verlangen naar tweezaamheid
wil je dansen naar het verlangen
of stilstaan bij je leven
in het verleden blijven hangen
en is’t daar dan bij gebleven
heb je mij daar verdreven
en aangeschreven wat er pastte
lussen zonder lasten
maar de diamant die krastte
en dromen zijn als glas
als ze breken snijd het
neem een slokje van mij
pak je glas en smijt het
stuk op je radeloosheid
twijfels en ambitie
liefde is blind
tis goed dat ik je niet zie
ken jij het blinde verlangen
van de huilende clown
ik blijf trots lopen,
al ben ik een beetje down
met aan mijn knokels bloed
en aan mijn tanden collgate
dat was het dichtste dat ik ooit kwam
bij een soulmate
chorus 2x
lees tussen de lijnen
van mijn onverstuurde brieven
versta dat narcisme,
cement is van de liefde
maar als dat de waarheid is
waarom vallen al mijn muren
moet ik bouwen steen voor steen
volg de vaste procedure
ik pieker over uren
en dan werd het tastbaar
euh, ik haat je echt niet,
nee.. ik ben je eerder dankbaar
voor je tijd, je lichaam en al de
rest dat je deelde
onze gesprekken sms’en
de kinky shit die je mailde
waar je met je neus op zit
dat kan je niet naar waarde schatten
maar met een beetje afstand,
valt het wel te vatten
tis raar hoe alles veranderdt als ik het nog eens bezie
wat de tweezaamheid maar dan mogelijke chemie
chorus 4x
oude liefde roest maar het kost wat tijd
er is altijd dat gemis…